Dit is de weblog van Ger en Dicky Knoester

Ons uitzicht vanaf de veranda

Vaissac - Tarn et Garonne - Frankrijk

2012 / 4

Vijgen uit eigen tuin.
Oftewel creatief koken, met ingredienten die o.a. van eigen grond komen. Om te beginnen met het vijgenboompje, want meer dan een boompje is het niet, maar met een onverwacht aantal vijgen. Het was zelfs zo rond begin September, dat ik dagelijks kon oogsten en verwerken. En dat verwerken is nog best een intensieve bezigheid. Zeker v.w.b. de chutney a la Henk Savelberg. Ik heb er dus voornamelijk chutney van gemaakt en ook nog wat jam met weinig suiker. Heerlijk zo’n voorraad van dat lekkere spul. Chutney vinden wij heel goed smaken op een toastje met geitenkaas.
Voor het eerst courgette-chutney volgens een recept uit het blad Landleven gemaakt. Heel bewerkelijk, maar erg leuk om te doen. Lekker bij kaas en koude vleeswaren.
Voorheen zou ik er niet aan denken om zelf tomatensaus te maken, maar als je dan zo bezig bent, krijg je de smaak te pakken en wel erg lekker natuurlijk.
Een beetje een tegenvaller was de Walnoten-likeur, het resultaat is aan de bittere kant, maar dat komt

hoogstwaarschijnlijk door de basis van wodka. Dat schijnt bitter te zijn, weten wij veel. Wij verwachten van likeur een zoet drankje, zoals b.v. dat overheerlijke Spaanse Cuarenta y Tres (43), wat B,E,H en A meebrachten uit Spanje.
De fles is leeg overigens. De walnoten haalden we van een boom die hier verderop langs de weg staat. We denken dat die boom van niemand is, dus plukken maar. Dat het niet altijd gewaardeerd wordt hoorden we van Julie, die vertelde dat toen Frank noten aan het rapen was er een boer foto’s maakte met de mededeling d’efendu. Frank loopt nog vrij rond.
Ook brood bakken doen we nog steeds, want wat ons betreft gaat er niets boven een lekkere donkerbruine (waldkorn) boterham. Hoewel een noten-broodje van tijd tot tijd, ook niet verkeerd is. [Dicky]

 

Bij de Tijd
Het heeft even geduurd, maar we lopen met ons verhaal synchroon met de tijd. Het is vandaag 19 oktober, we hebben een paar stormachtige dagen en vooral nachten achter de rug en op dit moment stormt het nog steeds (windkracht 8).
Maar het beloofd vanavond rustiger te worden. Storm betekend hier alle luiken dicht, alles wat los staat veilig stellen en dan maar hopen dat de elektriciteit niet uitvalt, en ja hoor dat gebeurde gisteravond. Vanmorgen is Ger gaan informeren bij de buren en kreeg te horen dat iedereen op de Hameau zonder zat. Later hoorde ik van Margreet dat er 50.000 huishoudens zonder stroom zaten en nog veel meer narigheid. Er lopen hier in Frankrijk heel veel leidingen bovengronds, met alle risico’s van dien. Er was zelfs brand ontstaan waar een leiding de grond raakte.
Op zo’n moment besef je maar weer eens hoe afhankelijk je, zeker hier, bent van elektriciteit, want je hebt dan ook geen telefoon, internet en noem maar op.

Het prikkelt wel weer je creativiteit, want hoe zet je koffie als je alleen maar een koffiezet-apparaat hebt? Laat dat maar aan Ger over, dus koffie was er.
De afgelopen 10 dagen hebben we ook nog een logee gehad en wel Ventoux, de hond van Onno en Letitia. Die waren voor een tripje, lekker even alles loslaten, naar Spanje. Zijn nu overigens op de terugweg, hopelijk komen ze veilig thuis, want nu met een caravan op de weg met die storm, ik moet er even niet aan denken.
 

Ventoux

Het was behoorlijk overmoedig om het laatst geschrevene dit kopje mee te geven, want trouwe lezers van onze weblog
hebben inmiddels wel door, dat er helemaal niets meer van klopt.
Het enig juiste is de maand October, dat wel, maar het is inmiddels 2013. En dat is een jaar later en wat voor een jaar.
De meesten van jullie weten natuurlijk wel wat er allemaal gepasseerd is. (En dat gaan we proberen zo beknopt mogelijk nog even te vertellen.)
Niet iedereen is er denken wij van op de hoogte, maar in het vervolg van het verhaal zal dat duidelijk worden.

In October (vanaf nu denken we weer even dat het 2012 is) zijn Nelly, Nico en Nick weer even gezellig komen logeren. Het altijd aantrekkelijke dorpje St-Antonin bezocht en zoals alle voorgaande keren met elkaar de grote winkelketens ingedoken.
Nu wilde het geval dat Nelly een nieuwe mixer nodig had en ja hoor, laat Leclerc nu een leuke aanbieding hebben. Over het hele gebeuren daaromtrent zou je een verhaal kunnen schrijven, maar dat doen we niet. Wil je het toch weten, bel ons dan even!!
Ook heerlijk gewandeld met Donna en pannenkoeken gebakken en tijdens dat gebeuren wil je natuurlijk niet op de foto en verschuil je je achter een pan. Want zo met elkaar ga je hele rare dingen doen.
En dan na alle gezelligheid is het weer uitzwaaien geblazen. Met de gedachte in November zien we elkaar weer, was het geen droef afscheid.
O, ja en die schoenen zijn van vader en zoon, wie denk je dat er op nogal grote voet leeft?

En zo is het dan November en tijd om iets te gaan bespreken op Kijkduinpark. We moeten beide voor controle naar het ziekenhuis. De caravan is geen optie in November, dus gaan we een huisje boeken voor een paar weken.

Maar voor die tijd zijn we nog even gaan kijken bij Julie en Frank, want daar wordt hard gewerkt aan een nieuw dak voor de grange (schuur), wat later na verbouwing hun huis gaat worden. Het dak wordt tegelijk doorgetrokken zodat er een geweldige overkapping voor het terras ontstaat.
Wat zullen ze daar een plezier aan gaan beleven, want dat terras biedt ook nog eens een schitterend uitzicht.

Verderop in ons verhaal laten we zien hoe het uiteindelijk geworden is.
Kijkduinpark is inmiddels geboekt en Suzy gaat weer waken over huis, haard en post.
 

Naar Kijkduinpark.
Na een voorspoedige rit van 2 dagen, met een overnachting vlabij Orleans, kwamen we in het begin van de avond aan op het park. De herfst is duidelijk in volle gang en gelijk de verwarming maar even lekker aan gezet.

Hoezo bij de tijd !

Uiteraard zijn we de volgende dag heerlijk met Donna de duinen ingegaan. En ook een flinke wandeling op het strand gemaakt.

De controles verliepen gelukkig goed, en dat is altijd weer een hele geruststelling.

Piet en Gretha, van oorsprong “Kijkduiners” uit Monclar (vlakbij Vaissac), kijk bij eerdere foto’s, hadden toevallig op hetzelfde moment ook een huisje gehuurd op Kijkduin-park. We waren bijna buren en zijn bij elkaar nog op visite geweest.

Tijdens een rondritje door het oude Scheveningen, zijn we nog even door de Rogstraat gereden. Daar hebben we, vlak voor ons trouwen in 1966, ons eerste huisje gekocht op nummer 7. Het is een van oorsprong oude schippers-woning wat toen der tijd 17.000 gulden kostte (zie foto’s).
We hebben daar 7 heerlijke jaren doorgebracht en heel
veel geklust. Er zat b.v. Nog een bedstee in en het toilet
was nog een ouderwetse poepdoos buiten.

Weer thuis.
Bij aankomst alles in orde. Suzy had weer over huis, post en poes gewaakt. We hebben haar en Florisje verrast met chcolade letters, want St. Nicolaas zou volgens ons Frankrijk niet aandoen. Ook nog in opdracht van de Sint een pakketje bij Margreet en familie afgegeven.
Het huis was koud en een termostaat-knopje ontbreekt hier. Dus de Zibro-kacheltjes weer geinstalleerd. Maar goed alles went. Alhoewel dat ook niet helemaal opgaat, want in de afgelopen periode hadden we samen veel gesproken over een mogelijkheid om definitief terug te gaan naar ons geboorteland.  

Dus ga maar na. We hebben er wel heel veel klus ervaring opgedaan. Na het hele huisje opgeknapt te hebben, kochten we een nog te bouwen huis in Zwartewaal op het eiland Voorne-Putten. Onze verhuis-manie is toen waarschijnlijk onstaan. Maar daarover misschien later nog wel eens.

Inmiddels is de tijd aangebroken om “huis”waarts te keren. Volgens traditie natuurlijk weer niet alles kunnen doen zoals voorgenomen. Maar de tijd gaat snel, vooral als je het naar je zin hebt.
De terugreis ging voorspoedig en snel zo zonder caravan, maar toch maar even een hotelletje onderweg, wel zo prettig.

  

Vervolg, zie 2013 / 1