Dit is de weblog van Ger en Dicky Knoester
Ons uitzicht vanaf de veranda
Vaissac -
Deze weblog is gereed, en voor het laatst gewijzigd op 12 februari 2014
Weer terug in Vaissac
Na een voorspoedige terugreis, zijn we ons langzamerhand gaan
bezighouden met de voorbereidingen van de echte verhuizing.
We hebben inmiddels toch
weer zoveel spullen, dat we ons moeten afvragen of we dat allemaal wel willen en
vooral kunnen méénemen. De vraag is dan ook wat laten we achter, doen we over voor
en redelijke prijs, of wat geven we weg.
We komen (voorlopig) in een veel kleiner
huis terecht en daar zullen we rekening mee moeten houden.
In de grote garage onder
ons huis hebben we nu twee plekken vrij gemaakt voor alles wat we beslist willen
meenemen en dat wat we, min of meer noodgedwongen, gaan achterlaten.
Het is inmiddels
half april. Onno liet weten dat hij ons op 18 mei kan verhuizen. De bedoeling is
dat Onno en Ger samen de verhuisrit maken. Onno heeft een grote aanhanger en een
grote bestelbus, met een beetje passen en meten moet dat lukken.
Alles wat we niet mee verhuizen, komt op een goede plek terecht. Het gaat ons wel
een beetje aan het hart, maar alles méénemen is gewoon geen optie.
De afronding voor
de grote verhuizing kan beginnen.
Voordat Onno de aanhanger heeft gebracht, hebben
we onze caravan opgehaald (zie foto) en vlak tegen het huis op de oprit geplaatst
en de spanning aangesloten. Ook even een coaxkabel van de schotel naar de caravan
aangelegd, zodat ik als Ger naar Nederland is, s’avonds in m’n uppie naar de TV kan
kijken (samen met Donna). In het huis kan dan niet meer geslapen worden want dat
is dan zo goed als leeg. Op wat spullen na die nog door die en gene opgehaald moeten
worden.
Als Ger op pad gaat is aan mij de “schone” taak om het huis brandschoon achter
te laten. Wat later zou blijken, een groot compliment van de makelaar en de verhuurders
opleverde. Ja die Hollanders weten wel hoe ze een huis moeten achterlaten, kregen
we te horen.
We hebben samen de aanhanger geladen en dat ging redelijk snel, alles paste er precies
in. Totaal was het toch een behoorlijk gewicht, maar volgens Onno was dat geen probleem.
Onno
en Sander (sterke mannen) hadden van te voren alvast de wasmachine, de droger en
de televisie in de bus een veilige plek gegeven.[Dicky]
Heen en weer
De volgende dag,
18 mei, vertrokken Onno en ik s’morgens vroeg om 5 uur met de volle aanhanger, voor
de toch wel lange en en vermoeiende reis, naar Den Haag.
Dicky bleef met Donna alleen
achter voor drie dagen. Zondag 20 mei zou ik weer terug zijn op Le Breil Haut.
Om
ongeveer 6 uur in de middag heeft Onno mij afgezet in de Campanulastraat. Ik was
blij dat alles goed was gegaan.
Onno heeft bij zijn broer Rob geslapen die woont op
de Mozartlaan en ook de volle aanhanger meegenomen, die staat daar veiliger dan bij
ons voor de deur.
Ik heb een flinke pot koffie gezet en ben hazelnoot-
Zondag-
Dicky
kwam me ophalen bij Onno en Letitia.
Ik was blij dat ik weer thuis was samen met Dicky
en Donna. Ze hadden mij ook gemist. En vooral Donna (grapje).
Afscheid nemen
Het is 21 mei, het is nu nog alleen een kwestie van afscheid nemen
van iedereen, en sleutels inleveren.
Het leek ons een goed idéé om voordat we definitief
Frankrijk zouden verlaten, de caravan op de camping in Caussade, ongeveer 12 Km verderop,
neer te zetten om van daaruit de laatste zaken af te handelen. Zo gezegd zo gedaan.
Voordat
we vertrekken met de caravan naar Nederland, willen we nog graag persoonlijk afscheid
nemen van iedereen.
En daar hebben we zeker wel een paar dagen voor nodig.
In Vaissac had ik bij Citybox in Wateringen een opslagruimte gehuurd om de spullen
die we dachten niet direct nodig te hebben op te kunnen slaan.
In het nog kale huis,
welliswaar al voorzien van vloerbedekking en twee kampeerstoelen heb ik, nadat ik
het 2 persoons luchtbed had opgeblazen toch redelijk geslapen. De volgende ochtend
(zaterdag), zou Onno met de volle aanhanger eerst naar Citybox rijden om eerst daar
de verhuisdozen uit te laden die niet direct nodig waren.
Nico, mijn broer, zou helpen
uitladen en we zijn samem naar Wateringen gereden. We troffen Onno en Willem Paans
precies op tijd bij Citybox. Het uitladen was snel gepiept, daarna direct naar de
Campanulastraat.
Er was gelukkig een plek vóór de deur voor de aanhanger. Inmiddels waren Henk en
Rita en Bert m’n broer komen helpen en samen met Nico, Onno en Willem was het uitladen
was binnen een uur gebeurd.
Nog bedankt voor de hulp allemaal.
Caravan en aanhanger vóór de garage
Julie en Frank kwamen de laatste spulletjes ophalen en ik ging nog even met Margreet
naar La Poste, om te regelen dat onze post nagestuurd zou worden. Intussen had Onno
Ger gebeld met de vraag of wij in de middag even gezellig langs wilden komen.
Natuurlijk
willen wij dat, want dat zou dan het eerste afscheid worden. Op vrijdag zouden we
als laatste naar Julie en Frank gaan en daartussen alle anderen.
Toen we in de middag
op Les Naudars aankwamen, stopten gelijk met ons Piet en Gretha. Ik zeg nog heel
onnozel, dat is ook toevallig, maar wat bleek, helemaal niet zo toevallig. Iedereen
waar wij nog persoonlijk langs wilden, waren aanwezig op uitnodiging van Onno en
Letitia. Want die dachten dat wij zo maar zouden vertrekken zonder afscheid te nemen.
Nou mooi niet!! Maar zo was het ook goed. Jetty en Duncan, Margreet en Sander en
ook Jean-
Want ze wilden de verrassing niet verklappen. Vond ik wel sneu voor ze, maar ook
erg lief, want dat is toch zo’n 90 Km extra. We hebben een paar hele gezellige uurtjes
met elkaar doorgebracht. Welliswaar met een heel dubbel gevoel.
Julie en Frank
Opslag bij CityBox